Giderek Eksilenbugün bir kapı olsaydı yıldızlara açılan Tanrısal düşlerimizi sererdik önlerine hevesli gökcümbüş çocukları gibi mihrabı düşük sarı bir ay gölgesinde.. bugün ayrım yapabilselerdi öpüşmeyi seçerlerdi onlar yani ok atan kan emiciler tercih etmezlerdi bir avuç ölü toprağını aşkın teriyle yıkanmış başak tohumlarına sulak dağ yollarında dikili ağaçları olurdu belki muhtemel ve esmer etine dolgun bir kadın güzelleştirirdi evlerini güneşe mil çekerken örtüler uzun fırçaları ile kuş resimleri çizerlerdi testilerine hayatı yaşlı bir kedinin süt kabından içerken bugün ellerini şıklatınca şaibeli adamlar gelmezdi hırslarına yenik düşen ön dişleri ile sırıtan mutlu çocuklar gelirdi sofralarına endirek bir söyleşi olmazdı böyle henüz kimsenin ikilem duymadığı huzurlu bir yolda giderek imkasızlaşmayan hatta yanarak hatta kurşunlanarak bitmeyen afrodizyak bir şiirin finali gibi etken bir martı gibi yalnız biraz umursamaz biraz göç sancılı bugün bir kapı olsaydık yıldızlara açılan Tanrısal düşlerimizi sererdik önlerine Çiğdem Parlayüksel |
erdemdir, olgunluktur,
kendini bilmektir bazen,
yeterince çoğaldı insanlar
hep kendilerinden bahsetmekten
konuşmaktan,
böbürlenmekten..
iyisini yapmışsın sen daha çok yazmalısın
giderek daha kurşuni kelimelerle
giderek eksilen..
tebrikler enfesten bir eksik bir şiirdi
soluksuz okudum bir nefeste.