Ayraç



bir karanfil’e ve bir his’e...


beni sevmediğini hissettiğimde dünya henüz çocuktu;
balıklar yeni yeşeriyordu göğe,
ıslak kurabiyeler almıştın gittiğin köyden
dağın canı sıkılınca biri ölürdü.
hatırlatırım "kurşun sıksan geçmez geceden!"


yeşilin özel bir koleksiyonunu tutan parkam,
kaprisli yağmurlara benzerdi sokağa indiğimde;
pejmürde ağıtlar duyulurdu avcumda-n
bir dua işlerdim oyama isa ederdi tövbe
gel gece, yine gel gece!


rembetiko çalınır, söylenir marşlar
kaçtığın binalar seni tekrar yaralar,
fırtınada kayığını unutmuşsundur rüyanda
sahte bir masal çocuklar ölürken başlar!


beni gömdüğünüz yere yine git:
kediler olsun harçlığın, babandan yürüttüğün!
elleri cebine koy, n’olur üşütme sakın
ben bir fincan içinde fal bakıyorum,
fal bana bakıyor, bu durumda elbet ben Allah’a inanıyorum!


seç bakalım hangi gün senin;
çarşaflarda kızıl şafak, bekâreti bir masum gelinciğin
ağaçları kırmaya da gidelim,
biz hep kırıldığımız yerlere gidelim.
bir saat söyleyelim evdekilere
öldük diye haber salalım bir daha geri dönmeyelim!


beni sevmediğini hissettiğimde dünya henüz çocuktu!
uzat ellerini lütfen, uzat (ve kapat gözlerimi)
bir karanfili kokladığını görmeyeyim!






Payanda