sek sek…dönüp durduğundan mıdır dünya sürekli yıkılıyorum … aç karına tokluğun resmine aldanan düşlerde beyinlerin masumiyeti serseri fikirler kadar bayat yeşile inat düşmekte olan her yaprak sarısında mutluluğa çalan rengini kaybetti ruhum gecede yalnızlık koklayan şairane kelimelerde kendini buldu karanlığa kafa tutan feryat özgür bedenlerin esarete çirkince heveslenmesinde benliğe mahkum oldu kalbimin nuru kulluğum sevgiliye dizilen simgeden buz kokulu methiyelerde çığlık oldu üstüme yıkılan sağır bir heyhat ayrılığı yazamayan yalnızlıktan bezgin ellerde aşkın en acı tablosuydu soyut sanat hüzne büyüme adını veren doğuştan şaşkın aşklarda varlığımın özünü sıkıca saklıyor kıskanç çocukluğum bir çocuğun korkudan titreyen dizlerinde çırpına çırpına sıcaklığını yitirdi hayat ...dönüp durduğundan mıdır dünya hep tek ayakta yakalanıyorum… |
doğuştan şaşkın aşklarda
varlığımın özünü sıkıca
saklıyor kıskanç çocukluğum
bir çocuğun korkudan
titreyen dizlerinde
çırpına çırpına
sıcaklığını yitirdi hayat
...dönüp durduğundan mıdır dünya
hep tek ayakta yakalanıyorum…
Dün gözümden kaçmış olmalı
başarını ve bu güzel eserini kutlarım