EZELİ...iliklerime kadar sinen yakıcı na’rsın idrakinden aciz kalsamda duygularımda sessizce yanarsın mele-i alanın sakinleri anar mı beni dergah-ı nezdinde bir köleyim alnı secdede başı rahmetin izinde her firarım bin iç sızlatır lakin aklım yine de gelmez başıma adın daim vicdanımda yankılanır günahlarım aldırış etmez gözyaşıma senden uzakta geçen her günün cehennemdir arefesi gönlümdeki aydınlığı tutsak alan zulümatın kafesi aşkla tarifesidir yitik ömrümün gözlerimden boşluğa akan yalnızlık bilmecesi dilimden dökülenlerin arasında arsız bir kelimedir ben utangaç kelamların arkasında takati kesilen ifadem ben diye boşuna sayıklar alem oysa alemin ötesinde berisinde hep Sen |