DUY Kİ SUSMUŞ OLAYIM...
Ey yüreğimdeki boynu bükük yetimin şefkatsiz annesi.
Duy ki ruhumun sen de dirilsin nefesi .............. Yaşamaktan öteye adımlarım kayar Gecenin bir yarısı İsmin içimde hala kutsallığını saklar Dudağımda aşka dair kelimelerin doğum sancısı Ey yüreğimdeki boynu bükük yetimin şefkatsiz annesi. Duy ki adımlarımın sen de birleşsin çizgisi… ............. Avuçlarımda senden kalan sıcacık bir nefes Sabahın koynunda masumca dirilen Gönlümdeki sancı umudumu hapseden demirden kafes Her ayrılıkta bana ölüm fermanımı bildiren Ey yüreğimdeki boynu bükük yetimin şefkatsiz annesi Duy ki artık hüzünlü fasıllara kilitlenmesin aşkın nağmesi.. ................ Gün ışığının kimsesiz kalmış sarısı hüznümden süzülür Sığınır mutluluğun gölgesine kendince Sabahın ilk ışığı hasretime sen diye dökülür Yokluğunda yaşamak en çözümsüz bilmece Ey yüreğimdeki boynu bükük yetimin şefkatsiz annesi Duy ki açılsın sana şiirimde gizlediklerimin penceresi .................... Dudağımda kalakalır Kör kurşun içimi yaran kelimeler Yüklendiğim bin yükün ağırlığı omzumda dona kalır Ağzımda tarifsiz aşk kokulu cümleler.. Ey yüreğimdeki boynu bükük yetimin şefkatsiz annesi Duy ki kalmasın ağzımda bir tek ayrılık kelimesi. ......................... Bakışlarıma kurulur Aldanmaya razı azat olmaz zamansız hislenmelerim Tek kurşunla sokağın ortasında kalbinden vurulur Gülen gözlerle sensizliğe ağlayan düşüncelerim Ey yüreğimdeki boynu bükük yetimin şefkatsiz annesi Duy ki sevda dağlarını yıkmasın içimdeki çığlığın sesi ........................... Fırtına ıssızlığı dirilir uğradığım her sokakta Sevgiyi dilenmeye korkarak peşin sıra sürüklenirim Öpücüğün donmuş hayali bir dudakta.. Ben boynu bükük yine de seni düşünürüm.. Ey yüreğimdeki boynu bükük yetimin şefkatsiz annesi Duy ki boynu bükük |