Sarıar
Sarıar
sararıp durdu yüzüm inceldi derisinden zaman akmalar yalanlar içindir şehre ziyanlar aşkın ölü sesine ben seni çocukken tanıdım yeni bir portakal suyu sıkımıyla üstünü kirleten gecelerde yanmış gözlerle baktım rüyama uyutulmamı istediler uyumadım hiç aklımca solup durdu piyano eski ahşap evinde çatlamış yağmurlarla altında sevişilen sokak lambaları ezberledi bir tek onlara söylediğim repliği: seni seviyorum rembetiko çalarken kaynamış bir denizin balık kabûl günü gibi isler süslü, süsler uslu tanımlayamadığım melekler silüetinde içini doldurduğum şeytanlardan döndüm uykuma yeni bir yatak aldım nilüfer senin ellerinde nasıl duruyorsa sararıp durdu yüzüm yıldızlar uğramayınca verandama boşluğa batırıp çıkardım yalnızlığımı bir baktım boğulmuş hayat kollarımda! Payanda |