Şiirden Öteşiirden öte geçmeye ikimizin sesinden çoğul sesler üreterek katmerli dağ gülünden görülmemiş güzellikte insan izleri dokumaya gözlerin kumaşın üstünde papatya nakışlı kaldırıp cümle çiçeklerin üstünü benden öte geçmeye tökezlediğim yerde beynimin dikenine bile hesap sormaya şiirden ve çiçeklerden yapılmış bir yerlere insanların boşuna değil ölmesi can gibi kuşatır toprak güneş kamaştırmış gözlerini yüzeyini suyun kanla işleniyor, toprakla kim savunacak gerçek nakışı su götürmeyen uzaktan bakıyorum toprağa, suya bu böyle sürüp gidecek ey umut barışla ört ayıbımı bitsin savaşlar bu böyle sürüp gitmeyecek !.. 16. 4. 1992 / Nazik Gülünay |
sevgimle...