Mayıs da Terk Etti Bizi !
Yağmur; soluğuma,
Bileklerimde ağrı, Gece; kısalmayan. Yağmur her iklimime düşen, Gözlerim kapalı. Daha dün Nisan’dı, doğduğum Ay’dı… Gözlerim kapalı, Üzerim örtülü… Mayıs da terk ediyor bizi. Daha dün Nisan’dı… Bahar’dı. Yağmur’du, Soğuktu… Yağmur artık her mevsime düşen, Tırnaklarım avuçlarımda. Yumruk yapma olasılığımdan ağrıyor bileklerim, Ve yangın, hep kül olmaktan yorgun… Mayıs, Nisan’dan daha yaşlı, daha yorgun. O yüzden terk ediyor bizi… Daha dün Nisan’dı, Ellerimde fesleğen kokusu, Serindi, Islaktı… Yağmur hep bize Düş’en, Ellerimde bir avuç toprak kokusu, Ellerim; ellerin, hep soğuk. Hiç iki kanadım olmadı benim, Hiç uçamadım kolayca gökyüzüne, Yüzüm; Yüzüne… Daha dün Nisan’dı, Yeşildi, Yağmurdu, Soğuktu… Elimiz, kolumuz yağmur dolu, Biz hep yağmura düştük, üşüdük, Ya da yağmurdu hep bize denk gelen, Dengesizdik, bazen çok bazen az yağardık, Biz hep yağmurduk, Mayıs’tık ama o da terk etti bizi… Daha dün Nisan’dı, Nasıldı, Unuttum. Silikti… Yalnızdık; oraya buraya düşen tek harfli kelimeydik, Lüzumsuz ve siliktik, Hangi silgi silmişti alnımızdaki yazıyı? Yoksa üzerimize sıcak bir ateş mi düşmüştü? Yağmur ne kadar ıslatabildi bizi? Yoksa Mayıs mı daha ıslaktı? Daha dün Nisan’dı? Eksik’tik, Yarım. Bir başkaydık. İki öksüz ayrılıktı dudaklarım, Susmalarım sana, çığlıklarım kendime, Duyulmadı çığlıklarım, duyulmadı dudağıma düşen çiy tanesi Islanamadı dudaklarım, yanaklarıma inat, Daha dün Nisan’dı, ıslaktı her şey, Dudaklarım kuruydu, öksüzdü… Daha dün Nisan’dı, Mayıs’tan önceydi, Islaktı, Mayıs da ıslak bıraktı bizi!... Nevin Akbulut YirmiBir-Mayıs-İkiBinOnİki*14:20 |