Hayat Kursağımda Kaldı
Susamıştım sevgiye dünyaya açtığımda gözlerimi
Ciğerlerim ilk nefeste acıyıp ağlamıştım Susuzluğumu ilk anne ve babamla giderdim Hani yaşanmaz ya sadece suyla;sonra acıktım... Ve hayatı yuttum açlığımı gidermek için Kursağımda takılıp kaldı hayat Nefes aldım,ciğerlerim kabulleniyordu çünkü Susadım,acıların şarabını içtim kana kana Ama bir daha hiç acıkamadım Çünkü hayat yaralamıştı zaten boğazımı Tıka basa doldurmuştu vefasızlıklarını boğazımda... Ellerimi uzattığım her dal kurumuştu zaten Yüreğimi attığım her aşk solmuştu dalında Ve öğrendim; Açlığımı hayatla bastırmayacaktım asla... Çünkü hayatla bastırdığım açlığım Gözyaşına dönüşüp yine tıkanacaktı kursağımda! |