içimin çıkmazlarında yitiyorum yavaş yavaş
düş gezgini sokaklar düşerken peşime
ki iliklerime kadar
ü ş ü y o r u m
gece kendini ayaza çekerken gizlice



//


yorgun virane şehirlerim var benim
vaveyla ile geçmiş bir ömrün ertesine
ki zaman yine acımasız bir gardiyan
düşlerim tesellidir yaralı yüreğime


oysa ki ne çok senlerim vardı benim
gökkuşağını andıran çocuk gülüşlerinde
ve şimdi o kocaman hiçliğimi yaşıyorum
hasret eklenirken özlemlerinin üstüne


ve kederlerim eskimiş bir zaman içinde
bakışlarım bu kadar küsmüşken maziye
arazlı bir haykırışa gebe yine dudaklarım
söylenmemiş bütün sözlerimin üstüne


ki beşikle mezar arası virane ömrümü
heder edendin o sevdalı gözlerinle
ve sen bana inatla hep sağır kaldın
söyle be güzelim söyle ne geçti eline


haydı şimdi gel
soğuk mezar taşları sarılsın sana ben yerine
bak görüyor musun?
gece gri ve ayaza çekti yine



şiirimi güne layık gören seçici kurul üyelerine ve şiirimi beğenen yorum yapan
bütün yüreklere teşekkürlerimi borç bilirim


ey/zan