Gece Kendini Ayaza Çekti yineiçimin çıkmazlarında yitiyorum yavaş yavaş düş gezgini sokaklar düşerken peşime ki iliklerime kadar ü ş ü y o r u m gece kendini ayaza çekerken gizlice // yorgun virane şehirlerim var benim vaveyla ile geçmiş bir ömrün ertesine ki zaman yine acımasız bir gardiyan düşlerim tesellidir yaralı yüreğime oysa ki ne çok senlerim vardı benim gökkuşağını andıran çocuk gülüşlerinde ve şimdi o kocaman hiçliğimi yaşıyorum hasret eklenirken özlemlerinin üstüne ve kederlerim eskimiş bir zaman içinde bakışlarım bu kadar küsmüşken maziye arazlı bir haykırışa gebe yine dudaklarım söylenmemiş bütün sözlerimin üstüne ki beşikle mezar arası virane ömrümü heder edendin o sevdalı gözlerinle ve sen bana inatla hep sağır kaldın söyle be güzelim söyle ne geçti eline haydı şimdi gel soğuk mezar taşları sarılsın sana ben yerine bak görüyor musun? gece gri ve ayaza çekti yine şiirimi güne layık gören seçici kurul üyelerine ve şiirimi beğenen yorum yapan bütün yüreklere teşekkürlerimi borç bilirim ey/zan |
süzülüverdi doldu gönlüme
yanlızlıktan bizar iç çekerken
gönül sıcaklıgıma üf deme
;
gece gönül bahçemde
açtı bohçası
serdi ortaya
vuslatı, hicranı, gizemi
sevgileri sevdalıları
sevgideki zan ları
akıtılan göz yaşları
şaşkınlıktan kesilen soluk
ayaza çekti dudaklarım
vay be
neler var neler
sayısızca ilham perileri
uçtu gitti dörtbir yana
kimbilir kimin gönlüne misafir
Ayaza çeken gecelerde
Vuslat
İlhamın bol olsun genç kalem. Kutlarım
yolun açık olsun