hasret gecelerindeyine içimde yaramaz bir çocuk ağlıyor uykularım kaçıyor gecenin en ağrılı bir yerinde ve dilimden düşerken kabulsüz mecalsiz dualarım ürkek dudaklarımda titriyor cılız kelimeler ve sığdıramıyorum hasretlerimi med-cezirlerime mahrem bakışlarımda kaybolup giderken tebessümler ki yine yüklemişim sırtıma bu kambur yanlızlığımı yüreğim düşmüş küskün bir hazanın ellerine şimdi sorsam sana desem ki yar nereye ! beni bu paslı hasret zincirine bağlayışın neden şebnem mahmurluğu düşerken tanımsız sözlerime ah yine terör havası estiriyor özlemin yüreğimde benliğim tevazu ile ne kadar da benimsemiş seni avucumda yeşerttiğim menekşeleri sererdim önüne ve şimdi gayyaya çekilirken bütün düşüncelerim sığındığım geceden hüzünler yürüyor bütün gizlerime ey/zan ikimayısikibinoniki |