Yüreğimdeki emanetimYok, sığınacak limanım Teker teker kopardı ipini gemilerim Kimse değildim Olamadım hiç kimse Ta ki gidinceye kadar Kimseleriydim kimsesizliklerin Gidemezdim Böyleydim Annemi Babamı Dostlarımı Bebeklerimi Sevdim Kaybetmekten korkarak Hep kaygılıydım Sevgisizlikten Yalnızlıktan Kaybetmekten sevdiklerimi Onlar hiç korkmadılar Titremedi hiç kimse üzerime Hep titredim Yalın ayazda soyunmuş duygularımla Ben… Yok sayarak Yaşanmışlıklar limanından demir alma vaktini Dokundum yüreğimdeki emanetime Isındım Bir süreliğine işte… Sude Nur Haylazca |