k a o t i kŞiirin hikayesini görmek için tıklayın tıknefes şiir..
darbelerde genellikle düşünceler kıyıma uğrar
ama ben her kalem darbesinde benliğimi buluyorum yoruluyorum yazamamaktan sevinçlerimi acılarımı yaşanılan bütün olumsuzlukları bulutun gökyüzünde asılı durmasını masum bir çocuğun ağlamasını haberlerdeki felaket senaryolarını köşe başlarını tutmuş satıcıları sabahları işe koşturmakta olan kalabalığı bu akşam ne pişirsem yarın ne giysem o da beni düşünüyor mu saçımın dibi gelmiş kuaförden randevu alsam haftasonu nereye kaçamak yapsam yaz geliyo yaz bahar sırtında taşıyor ertelenen düşleri düşmemeli yazmakla bitmemeli resmetmek daha mı kolay olur kırlangıcın gagasında asılı duran umudu yoksa bir şiir mi yazmalı gece hissettiklerini not etmeyi unutmuşsun yine ’tüm kelimeler secde ediyordu önümde beni yaz beni yaz diye’ unutmamışsın işte sessiz kelimeleri seçmeliydin gecenin sessiliğini bozmasın diye sesli kelimelerle O’nu çağıracaksın of yine O ne kadar kalabalık yalnızlık o kadar iyi ne kadar kaotik o kadar hissizlik saçmalamak umursamamak bazen susarak söyleyebilmek herşeyi sensizlik bak bana ne yaptı durdurmak bir yerde hayatı yakalanmamak pusulardan uyanmak yorulmamak sen ve ben çelik dişli gibi olmalıydık birbirine kenetlenen yumuşaması için su verilmeyen eğilmeyen bükülmeyen döndük dolandık e yine sen git allâhını seversen.. özlem’ce |
böylesi durumlarda
farklıydı
sevgi ve saygıyla