bir iblis gibi iğneden ipliğe
lanetle doldurup dengini. tam da tan vakti
yola çıkan sevgiliye sitemdir…

ve nihayet sevgilim
gülüşleri patozlara parçalattıran cinnet. bizi
ince ayar çarklarına emanet edip gitti
kabardı. kartuşlara karayazı emziren kader
ve göğsünde yayvan kemikleri korkulu mercanlar belirdi
yorgun bir sis sardı tılsım taşıyan gemileri
alımından ayrılan aydınlık tutamadı kendini. seni
beni. herşeyi yani
herşey olmadan önceye itti. ve sanıldı ki
yaşamak diye damarlarında. cayır cayır
bir ihtiras gezdirir bu iki kişi. yanıldılar

doğurgan damarları yüzünde toplanan toprak
otların avare gölgesine aldanıp. alır başını
gider sandılar. ömrü durdurak bilmez
yeryüzü sularına. gidersen gizlendiğim yer açığa çıkar
açılır sargılarım. heryerlere yaralar saçılır sandım
yanıldım. şehri saran o halsiz tifo karşısında
küllerimi yangından. yok yere kurtardım

şimdi gencecik bir susun sıkılmış yumrukları
seni korur sanıyorsun. bir iblis gibi girdiğin tan vakti
biçilmiş bodur beklentilerin pençesi
kalbini çeperinden söküp alacak. bilmiyorsun
bu dünya aşk diye sana. iğdeleri
aklınla koklamayı dayatacak. sonra o gencecik sus
derisi gevşeyince sağırlaşıp çığlık dilinde
masallar anlatacak. bacaklarının orta yerinde
bir batık. ele geçmesin için sancıları saklayıp
mercanları karanlıkta ay ile kandıracak

ıslıklardan irkilen karaçamlar. ve cesetleri
iğneleyen şarkılar. seni tanıyamıyorlar
dişlerini sivrilt sevgilim

1242bin11İst.