uzaktan bakıyorum
uzaktan bakıyorsun
öyle yakın bir uzaktan
en büyük yıldızın gölgesi var gölgende
bütün gölgeler üstünde emin
adımlarla dolaşıyor


öyle uzak bir geçmişten yılları deler gibi
sinmeden bakıyorsun
aylar,kuyruklu yıldız,büyük ayı,küçük ayı
ne var ne yok tepende salınıyor
bir sini etrafında yarı açık gözlerle
bakar gibi yeniden,yeniden esrik yerinde
duramayan yaramaz çocuk
bir içeri,bir dışarı gezinerek


yine bir şarkı çalıyorsun teybinde
babamın sevdiği şarkı diyerek
kıkırdatan bir şarkı
tiye alarak aşkı
utanıyorsun
kırmızı renginden belli
kaçamak gözlerinden


uzaktan bakıyorum
uzaktan bakıyorsun
hiç bu kadar uzun süre bakışmamıştık
geçen seneler kadar uzun
bir ışık huzmesi olmamıştı aramızda
bir sürü insan doluşmamıştı araya
bu kadar da utanmamıştık hani
çıplak kalarak bakışlarımızda
etrafı kollayarak


öyle kalsak kalacaktık vallahi
geçen acılar kadar uzun
ve hiç yaşanamamış aşklar
bizde surete büründü aşk
ete kemiğe sarındı
bütün dünya bir peçe çevremizde
sadece bakışlarımız
o dürbünün içinde çoğalan

11. 4. 2012 / Nazik Gülünay

Şiirimi güne değer bulan seçki kuruluna ve okuyan, yorumlayan arkadaşlara
çok,çok teşekkürler..