Kurak Elveda
sözlerim açık ardına kadar
açlığına ruhunun saçlarının her bir teli bam teli sabaha hevesle kalkışımın... şarkıları yalnız söylerdim yalnızlığın en vefalı emekçisiydim sıradan birgün anısızın seni görünce yoruldum birdenbire... yeniden başlamak mümkün değil şiirleştiriyorum sondan sonralarımı... dünyaya dokunur gibi öpmeliyim bana en yakın anını düşlerinin donuk gecede sürgün veren kurak elvedamın iç yağmurunda... tanıyamazsın beni kendini aşmadan küçük ayrıntıdır çünkü hayat sandığın bir renge düşkünleşmek bir kapı eşiğinde karanlık bir yolda çare aramak ılık esintide... ecel kadar patavatsız gelmişti öğlendi meğer ecel onun kadar patavatsızmış... yanlış bir gülümseme kan gibi oturdu yüzüme pembenin gölgesine muhtaçken umutlarım... kağan işçen... |
Yanlış değildi belki de
olması gerekeni içimize sindiremedik...
Sevgiler