Sakın gelme!
Bulamazsın…
Bağını kestim kayıplarımın bir bir
Paslı bir makasla
Gördüğün bu cerahat
Kuruyan bu kan
Hasretin değil
Kaybolmuşluğun eseri
arama yitirdiklerini
boşuna
-Ben vazgeçtim-





..................................
Ve hala pis bir tat varsa ağzında
Binlerce kez tükürmene rağmen öfkeni
Bırak olduğu gibi, olduğu yerde
Zaman öldürsün dilinin o işgüzar gözeneğini
-ömrün yeterse-




-


Ellerim çatlamıştı, krem sürdüm sabah
Yürek çatlağına krem bulunamamış daha
Ondan çaba göstermeyişim ve düzelmemesi
Çok mu üzgünüm?
Sanmıyorum
En son ne zaman pamuk gibiydi kalbim?
En son ne zaman pamuklara sarmıştım seni?
Bir asır geçmiş gibi üstünden
-Bu yaşıma rağmen-





Doğuştan kör biri ne kadar rahatsızsa
Aynada aksini görememekten
O kadar işte rahatsızlığım
Zaten sen hiç gözlerim olmadın ki!





Gözlerin mabedimdir,derdin oysa
İnancını mı kaybettin aşka
Ki bir damla huzur düşmedi yanağıma
Nicedir
Sahi en son ne zaman dua ettin?