29
Yorum
12
Beğeni
0,0
Puan
1941
Okunma
kaç parçaya bölündü sular
is içinde yeşiller
yanıyorum
her gün yeni baştan
ıslak gözlerimi ateşler kavuruyor
sesi kısık insanların
cızırtılı bir radyo
tepesine indiriyor
kocaman bir yumruk
yollar bizim yollarımız mı
dert birikmiş çukurlarda
duvarlar boydan boya çatlak
ama ses geçirmez nedense
yazmaz gazeteler
televizyon kanallarında söylenmez
yangınım gizli
içimde yanıyorum anne
içimi pempe renge boyamak istiyorlar
alenen görülmemeliymiş siyahım
yangınların kararttığı
içim kalmalıymış içimde
bir gül filân yerleştirmeliymişim
acılarımın yerine
sahte maskeler takıp
gülmeliymişim öyle
insanlar geçmiyor kalbimden anne
insanlar kayıp
bir türkü de çağrılmıyor ardımdan
yandım anam, anam diye
ses/sizlik
sokakları sarmışken yakın, yakın naraları
zaman aşıma uğramadı ki anne
durdu yaşam durunca
aşındı katiller
hayırlı olsun dedi
tepeme tüneyen can alıcı kuş
yangınlar söner diye bekliyordum
acım hafifler
yerini bulur hak
adaletin öldüğü gün bugün
ben öldüm anne!
14. 3. 2012 / Nazik Gülünay