ölümler içirdim kalbimeSaçlarını tarayan bir çığlık Ay ışığında umut gözleyen kızın yüzünde Nasır tutmuş bir mavi gibi d(v)urdu Alnında baharın çatlamış sesi Ve dudaklarında biriken kaç hayal güncesi Çocukluğu ile oynaşır yinede Ki susma ey gönül Nedir bu melal çilesi Ellerimiz Avuç içi bir kirli dünya Çizgi zincirlerde uyanan gökkuşağı Gözyaşımızdan başka deniz görmedi Hüznün en tatlısına astık oynaşıp oynaşıp Koylarımızda yaktığımız o gülüşleri Ve can bıraktık künyemize Aşka müştaktı elbet görünmez ayna İşte böyle bıraktık ruhumuzu Eskilerden bir geçmiş zamanda Kuşları tenimizin tavanında kaybettik Çatısı akarken kulpu kırık şiirlerin Güneşi boğan karanlık bir gölgeydi zaman Ve rüzgâr sır tutan bir arya Geceye ağyar rüyaların Yusuf yüzünde Duymazmısın nasıl ağlar Züleyha Biz aşkı kuyularda kaybettik Bana seviden bahsetme Canımı ortadan ikiye yar İçimi terhis et gassalin eline Ruhumdaki bu telaş uyanmadan Tut baharın saçından Eteklerimi topla yerden ey rüzgâr Aşkı kap çölün o ahu gözlerinden Bana aziz bir yeşil getir ölümden Yok Geçecek gibi değil bu melal Bana bir yudumluk mola ver Saralı bir hastayken gece Ve kavrulurken böyle göz evim Ben neden ölemiyorum susun evet hayır cevap ist( em) iyorum ... MHD |
Yaşam iksiri kokan
ölüm şiiri..
Oldukça güzeldi
Sevgiyle Şairem ..iyi gitti..