Daha Çok
yorgun ağaçlar görüyorum kanamalı
gecenin çürüyen gölgeleri umutsuz güz birikimleriyle yaşlanıyor insan ayrılığın bir karşılığı yok karşılığın bir anlamı gel onar sözcüklerimi... yüreğimde gölgesi yatılı acıların eski yağmur arkadaşlıklarını özlüyorum çıkmazlarımla barışık bir aşkta karanlığı avutuyorum sözümona siyahtan koyu yalnızlığım senin için samimiyim... kararında değil gül çocuk daha ağlamaklı rüzgarı suskun umut uçurumunun iyimserlik çağındaysa bir tek güzelliğin tekrarları yok olurken ömrün seni daha çok seviyorum daha çok sevmekten... kağan işçen... |
saygılar