DÜNYA EMEKÇİ KADINLAR GÜNÜ KUTLU OLSUN.

DENİZ YILDIZI

/kim ister ki ışıksız bir lâmba olmayı
kim istemez ki insan gibi yaşamayı?/



senin adın Melek olsun dendi
ve üç kez Melek Melek Melek
fısıltılarında kaldı kulağı
soluğunda daim kalırken ilk ağlayışı
yazgısında, “bir garip yolcu” kıldı yaşam onu
böyle başladı ömrünün acı macerası…



Ali okulunu bitirdiğinde
gözleri, derileri ve ciğerleri tütün tozu
Cibali’nin işçileri/nden *Münevver’i tanıdı
onun acılı bahtını görmemek için yola koyuldu


güz bastırdığında ruhuna
toprağın kucağından kurtulup
kaldırıma düşen
sen adına ‘yosma’ denilen Melek
denize kaçarken karanın ağlarına tutuldun

tek kanat çırpmayla
Münevver’in kaderinden sıyırırım sanıp kendini
hayatın oyununa kandın bir çırpıda
bulutlara uzanmak mümkün müydü

sen yapayalnız ardıç ağacı
sırtındaki elem yükünün kamburunu
gecenin karanlığıyla örtüp
bir ölünün bedenini geçiriyorsun üstüne
bu son bu son diye diye
hep aynı hayâlin esiri oluyorsun her gece


“gece sessiz ve karanlık/yine her şey uyumuş
bilirim susmayacak, kalbi virânımdaki kuş”**


vakitlerin gövermeyen yeşiliyle
yarının uzun bekleyişi sürüyor gecelerinde
bir nebze deniz kokusu sızmıyor içine


boşkoydun, kurmuyorsun saatleri artık
karanlığı geçemiyorlar nasılsa
senin için gelecek zaman
sayılmayacak kadar çok gecikti
coştukça coşuyor, bahçende acı çiçekleri
onlarla çözüyorsun lâl dilini


suyu bulamayan ateşte
yanık hayat kokuyor saçların
kara çalınmış gözlerinin
görünmeyen berrağında / kartal pençesi ellerin
kanatıyor içindeki ürkek ceylanı


bozuldu dilin her şey gibi
küfürler gırla
kan izlerini takip eden kurt gibi
bulamadığın çocukluğuna
uluyup duruyorsun durma



yol başka, yordam başka
adın başka artık
köşe bırakmadın eşelenmedik
arama, bulamazsın çocuk gülüşlerini
kirli tenini temizleyen apak ruhun değişmedi yalnız
sen ıssız koyunda denizine varmak için
ölümüne çırpınan bir yıldız


/“el çek tabip el çek yaram üstünden
sen benim derdime devâ bilmezsin”***/


lâkin biliyorsun, bu dünya düzeninde
kimse hayrına bırakmayacak seni denize
günbegün çoğalan küllerinle yaşlanacak ruhun



kaçtığın/ gelir bulurmuş insanı bir gün
dağın ardını deniz sandın/yanıldın
oysa kalbinin sığmadığı yerde de deniz olurdu dağ
hayattan kaydı silinen k/adın
sen başka bir Münevver yarattın kendi ellerinle


Hâdiye Kaptan
c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.