benim gamlı ya da gamsız yüreğimin akisleri
değmeni beklerken düğmelenen ve ideolojisini yitiren
en kağıtsı arabalardan bile daha fazla suya batan
bir mektebin revire ulaşan beyazlığı gibi
düşerdi düşeyazardı ya da düşmeye ramak kala
üşüdüğünü farzederdi

bu akislerdi
4 kola ayrılıp
yalnız bir vucudun çıplaklığına saldıran
çüzlere saplanan cüzzamlı şehirler
ayrı bir ay hayal ediyordum gamzene mıhlanmış
çünkü göğün ilizyonu muhteva içerirdi çocuklara

sanırsam uykuda yakalanmak ölüme
tam saçlarını tararken damarlarıma gerilen bir sipahinin yayı
ve bırakılırken çürük elmanın birazdan yuvasız kalacak kurtçuğuna
işte bu......

akislerdi ikiz gölgeler yuvarlayan hayaline
su bile resmeder seni anlık kulaçlara
atılırdım zıpkına çakmak taşı gözlerle sulu ve sefil
sus ve susa bana sebil

adımalarımı adına atan
çaputlarını sanrısının son deminde kullanmak için
benle beraber seni gömmek için yaratılan ilke
"kabul görmek için kabullenmelisin beni"
varlığım bir nesil ruhuna sevgili


hep ağlardım bir siyahi kakülün peşinde?
oysa
sen ve açlık arasında
aşk ve para arasında
kadın ve kadın arasında
en eski mubadeleye konu olan ten satışı arasında
bir mültecinin küpesini koparmak
senin bende uyandırdığın bütün alaka işte



AHMET SERDAR OĞUZ/NİKSAR