Kalbimdeki ışıklar bilekalbimdeki ışıklar bile ürktü yalnızlığımdan anlamı çizik sözcükler sarıyordu beni her göz attığımda sana yeniktim padişah oğlu bakışların nezaretinde yaşayamamaklara sürgün cümleler oyun oynuyordu benimle denizleri hare hare yapan senin minik taşların kumsal sıcaklığın tanımıyordu ıslaklığımı deniz kabuğun altındaydı ayaklarımın senin değerlerini bir fiskede devirdim bir fiske girdim kendime en tepemdeyken güneş deniz anası elli metre ilerde,çocuk ruhumda yayıyordu saydam gövdesini,inerken kayalardan sıcaklığıma terliyordu deniz kıyıda suya giriyordu insanlar zaman duruyordu güneşte bir kıyıda bana aitti yalnızlığım her insan kendi denizinde öyleyse bu gurur niye bir damla oldum diye denize yakamozlar bile kaçtı yalnızlığımdan lâciverte büründüm denizle ey beyaz yansıması ay’ın bir çizgi ışık gönder yoluma zik zak çiziyor usumda yalnız bırakmıyor sözcükler padişahın oğlu nezaretinde! 8 2 2012 / Nazik Gülünay |