teninde kısrak bir akşam koşuyor
bir vapuru çiziyor elleriyle deniz
yavaşça açılan yalnızlıklara


gökyüzü yine pamuk tarlası
gel hasadını toplayalım yağmurun
aşk yüreğin sıvı hali


sıradan yaşıyoruz diyorum bazen
bu geniş zamanlı avlusunda hayatın
yere göbek kıran uçurtmalar gibi
dolanıyoruz aylak aylak
bir rüzgâr kanıyor ensemizde


kime sorsam nakışlı bir cümle söyler
tüner ilmekli bir öpücüğe dilim


ellerinde kaç masalı kırptım ellerime
titreyen şiirlerin sokağına döktüm çöpümü


ah beni aksıran kıyıların köpüğünde ara


yorgun şehirlerin hatırını soralım, aşktan
geçmeyelim içimizden geçerken ağrılı
bir küle gül veren ıssızlıkla konuşalım
içimizdeki kemiği kırık arzuyla


teninde kısrak bir akşam koşuyor
geceyi düşürüyor ayın ilk çarşambası
göbeğimdeki tekmeleyen sensizliğe.