Çocuk papatyalı yollardasöz gerisinde damıtılan hayat sizi kavga edin diye topladık bir araya hadi herkes kendi gölgesini bulsun,barışsın arkına salsın suyunu taşlardan başka yüzler yıkansın kendi yüzünü görsün gül ancak sesimi kullanabilirim,ellerimi her atomdan çıt çıkar çatlar kafesin teli kuş öter seni nerede bulabileceğimi söyledin mi aynaların tozunu alırken beni gördüm,geceydi çocuk papatyalı yollarda yolunda gitmiyordu hiç bir şeyler sizi ayrı ayrı kaplarla aynı kaba su doldurun diye topladık bir araya sonra bölüşün ekmeği suyu hadi herkes kendi arkasından koşsun bir yerde beklemez yaşam kendi pisliklerini sürür götürür her yerde aralıklarla köprüler vardır seni duyabilirim yıldızlara göz gezdirsem söz bütün aynaların arkasına bakacağım! 17 11 2001 / Nazik Gülünay |
Şiir dilini çok güzel kullandığınız, haklı övgülerin muhatabı eserinizi bütün samimiyetimle kutluyorum.Gönül dolusu selam ve saygılarımla....