Kalabalıklarda Solan
sokağa çıkınca daha iyi anlıyorum
adımlarla çizilir bir hayatın anlamı ara sokaklardaki telaşla başlar dağdağa en ufak çıtırtının bir yeri vardır düşlerimizde hayatta olduğu kadar olmasa da... kolumu kıpırdatsam orda yiten tenhada sakar bir arzu çırpınır fazlaca şehirli ölümün gözü kulağı yalnızlık değil aslında kalabalıklarda solan iç sesiyle biter insan arzularım olgunlaşıncaya soluyacağım havayı ve nasıl olsa hiçbir şeyi olmazsa paylaşırım ölmeyi son anımda... sert bir rüzgarda yaz mevsimidir sıkılmak benim mevsimim sana gülerken rastlamaktır çılgın bir pazarteside anlık bir temmuz gölgesi kadar gururlu ve öfkemi öyle bir yaydım ki zamana olmayacağım anların aptallıklarındayım şimdi... kağan işçen... |