yolun bi kısmı...
bizim ev kokar bazen sokaktan
annem açar kapıyı az kırgın. ’akşam ezanı okundu gel hadi baban gelecek’ pencerenin önünde beyaz bayrak. geçmiş üzerinden yatsı sedası. yaşamışık demek aç aç hala köşe kapmaca hala saklambaç. yanyana yazınca yılları bi karışcık üstüste koyunca takvimleri boyum kadar yitirdiklerimi çıkarınca bi avuç bi ören boşluğu... burnunun dibindeyim şehrin saçaklarımda kırlangıç yuvası oylumuna yer etmiş bulut od yağar oldu olası. uzun tren yolculuklarında camdan bakarkenki geçirdiğim yollar kadar kısa tellere konan ya da kalkan kuşlar kadar bir iki olmaz portakalı soymuşluğum baş ucuma koymuşluğum... ellerimi soğuk pınar sularına değmişliğim leğenden def yapıp şarkı türkü çalmışlığım beyaz sabun gözlerimi yakmışlığım... iğildim kaldırımda kabuğu yaramın. topladım ayak izlerimi tek tek sokaklardan koşanı yürüyeni ayıkladım. koydum duvarın üstüne az da su. sevinsin çocuk kuşlar... |