sürç ü insan
nice kez kestim dalgaları köpüklerinden
inadına uzadı sahil. sürç ü insan olduysam affola sesini duya duya büyüyor insan. tuğla arası harç tuğla arası harç gibi duvar gibi pencere gibi kapı örüyor insan... akşamdır ya hep uzaktır kepenkleri indirilmiştir çocukluğumun elleri sarkar kilit aralığından... ne zamandır görmemiştim çocuk yanımı büyümüş. kirpiklerinde ağır maskara çarpa çarpa karanlıklara... çok korkmuştum acıleyin yaşarınca gözüm geçiyormuş anne öpmeylen... |
Bir sen kaldın geride
Ne olur sende gitme.
Tebrikler.