GÖLGELER/ya avcısındır ya kurban gerçeği bu dünyanın/ geçmiş zamandan bulandığın karanlığın ağzında beklerken ölümü kör düğümlerini çözer sandığın sanrın/ bal damlayan yalancı hayâle kanmaktı oysa tutunmak için sarıldığın, sarmaşıktı aşk taze sabahlara uyandıracaktı seni aydınlığa yürüyecektin yeniden ters yöndeydi güneş gölgelere aldandın aşağılara çekildin yeniden uzandıkça göğe doğru gölgede bıraktı ve sıktı boğazını sarmaşığın bilseydin bağlanır mıydın? kime verdinse elini, onda kaldı kolun giden gitti gözlerine gecenin kara sürmesini bırakarak kar yağdırdılar toprağına her seferinde kendinden azaldın hep yalnızca, bir huzur kuytusu diliyordun oysa bildin hep bildin/ aldandın! hayra çıkmayacak bir yol düşmüştü payına yine… beynini istilâ eden zulümle boğazına takılı kaldı aldanışın kusmuyor kendini dar gökyüzünde karanlık yıldızın kimseler görmüyor seni hayâl meyâl yaşayacaksın bundan sonra bedelinde unutarak kendini sarı zamanın sayfalarında kalacaksın kaybolan gölgeler gibi… Hâdiye Kaptan c) Bu şiirin her türlü telif hakkı,şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir. |
Hürmetlerimle.