Özlem Karmaşası
Yabancıyım bugün kendime
Gecenin karanlığında Denizin tam ortasın da sallanan Yanı, yöresi olmayan bir sandal gibi Ne yıldızlarım var Göğe yapışan Ne bir yakamoz Yalnız ve ıssızsım kendime İstanbul sustu kalabalıklar içinde Kış rüzgârı vurdu Gönlüme ve düşüncelerime Aklımın bana savaş açışı bundan Gözlerim de yar Kulağım da sesi Hasret düğümü olur insan, çözülmesi zor denklemler gibi Özlemler ne gözden düşer Ne yürekten Sarar insanı Tarumar eder bazen Ben yosun kokardım, boğazın tam yanında Sen kent kokardın Ankara’nın ayazında Korkularımla karıştım Kibirli bir gülümsemeyim kendime Anlamsız sorularımın esiriyim Sığamıyorum bendime Yumak oldum varlığın da Çektikçe gelir ipi Ben yine de Adının son harfindeyim Tatlı bir düş gibi s.ç |