Karanlık Kahırlarbir kenar süsü olarak mı yaşıyoruz çıkmaz sokakta kıyıda taşların altından uzuyor uçlarımız ıslak topraktan daha nemli damlayarak özümüzü sulak tarlalarda büyümedi köklerimiz kıraçtı bakışları hep büyüktü ötekiler, ötekilerden kocamandı avuçları düşleri kadar atarlardı adımlarını daima adımları kıstırılmış yavaş yönlendirilirlerdi her sokak başında uslu dur hızını yavaşlat hayat canavarı olma! makûl ve anlayışla karşılanırdı yaşayamamak hızlı gülme, ağzını kapat sessizliğe ayarla sesini kıs aynı ayarda kalsın bakışların indir kirpiklerini yere düğümüyle kalsın bütün anlamlar şâha kalksa da yüreğindeki atlar kır bacağını düşünme tül örtüleri kaldırma beyninden okuyamadan kal gündüze aşık gece sakla yıldızlarını karanlık şallarını örtün yüzüne karanlık kahırların 1 1 2012/Nazik Gülünay |