Ayrılıkla Kaplı
sakallarımda uzak dağ korkuları
bu ürperiş hayra alamet değil be usta sonumuzun sırrına erdik de bir tas suda yarin ırağında baş edemedik bir tuz taneciğiyle... gözlerimin kefen beziydi o gece damları güvercinli kentte yokluğun göğe bakınca kanıyor anılarda bile en çok yokluğun anlıyor beni böyle için için kanadığına göre içimde... çıplak gövdeli ağaçlarda bölünüyor uykum yağmuru ağır güneşi ağır rüzgarı ağır kabuslarda bütün dünleri ayrılıkla kaplı bir hüzünde uyumadan ölmeliyim... kağan işçen |
tebrikler..