Anne;
fâni duygulara birer birer aşk düşürüp
haykırmaya başladım
saatler uçtu gün ortası
ifrit dokundu hayatla yüzleştim
güçsüz kaldım



Anne;
nedir bu acı halim
özbenliğim değişti büyülü bakışlarla
rüya yükselirken semavi çizgiye
mâni olamadım tükendi umutlar
mahrum edildi canan acılarla




Anne;
sâkince ruhum kazındı
ağıtlar duydum neşenin ortasında
kahır üstüne doğdu şafak
mâverâya yürüdü tövbem
adım, adım tükendi ömrüm




Anne;
bir davet ki beyaz gecelerde
hüzne bezenir hazin nimete eser
gündoğusu rüzgârı
toprağa düşer ilk cemre
filizlenir asûde halim toz içinde
sana benzer sen kokar tenim
beni sahipsiz gecelere bırakma isterdim
öz adım murat değil şimdi
fırtınaların habercisi kümülüs bulutu
uçuşur tatlı demlerle
hasretine karışıp gider



Anne;
aşkın kesildi ş/ah/damarı kanıyor
râm oluyor sırla
ışıyor baht yıldızı
aheste geçiyor vedân kalbimden



Anne;
mayalanmış zevalim şefkatine
geçmesin istiyorum saatler
boğuluyorum
heba olsun gözlerim
gözlerinin tılsımına
matem yağmurlarında ıslatma
alev yağmuru yağsın gönlüme
isyancı ruhum hazır değil hüzne
el pençe dururum önünde
yalnızlığıma ses ver




Annem;
nirengi kalmasa feri kesilse dizlerimin
tan vaktinde kefen giydirip kalbime
sonsuz sevgimi mırıldanırım
şavkına, ehrâmına süzülür
aşkımı akıtırım yüreğine
lâyık değilsem de sana
muhtacım kısa ömrümde gölgene
sende gidersen eğer
eğer gidersen Annem
cinnet dokunur sürünürüm meçhule