Genişleyen Çöl
Yalnız bir okul bahçesinin sarışın hüznüyüm
Ve toprağıyım o taze gonca sevgilinin Yağmurlarla söz birliği ettim Yağ kederim yağ Ama yağmalama içimin ganimetlerini Ki bilirsin beş parasız gezerim. Can havlim! Acımıyor korkma Kapayınca gözlerimin perdesini Uykusuzluğun üzerine Ateşimin eteklerini toplar, öyle suya girerim. Susarım, dilim paslanır Sıva tutmaz duvardır mısraları şiirlerimin Sözcüklerim dövülür yalnızlığın havanlarında Uzakta bir ırmak boşa akar durur, Ben çölümü genişletirim. |
kendimizi yitirmek,kişisel gerçekliğimizin tek yaratıcısının kendimiz olduğunu unutmak demektir.Bu,bizim çölümüz demektir.
DREAMER-(alıntı) Şiir sever bir dost ,bütün çöllere gül atıp,yankısını bekleyecektir.Evrenin en güzel çiçeklerinden biri olan LOTUSUN bataklıkta açtığını unutmamalıyız.Çölü yeşerteceğinize inanıyorum.Esenlikler diliyorum.Başarılar.