Deniz'eŞiirin hikayesini görmek için tıklayın geçmiş bir zaman da, düşüme düştüğü bir vakit bu satırları yazmışım Deniz e ...
Deniz’i gördüm düşümde
Bir yanı mavi bir yanı yosundu Ankara’nın kokusu vardı üzerinde Şubatın soğuğuna inat dünyaya selamıydı doğuşu Ağlayarak gözlerini açışı Ve hiç susmadı haykırışı Kar borandı adının geçtiği her yer Kuşatmalara isyanlar Zorlu bir mücadeleydi Kendini anlatışı Körpecik bir genç Silaha değil yüreğine sarıldı Umuduydu düzensiz düzene dur demek Satmayın dedi vatanı Bölmeyin insanımı Vurmayın yürekleriyle yaşayanlara Sesine ses olmadılar Deniz’im Çıktığın yolu barikatla kestiler Hakkını, halka ilmiğe dizdiler Sen hiç ölmedin ki Adın hala dillerde Bak yine dizelerde Anlatmaya yetmez hiçbir kelime Bir oğlum olsun Adı Deniz olsun Yüreği, yüreğin gibi dirayetli Senin gibi analara, toprağına Sevdalı olsun Sen hiç ölmedin ki Deniz’im… s.ç |
Bu sevda uğruna nice DENİZ GEZMİŞ'lere...
Biz ki, türküler içinde gittik idam sehpalarına,
Biz ki, yürüdük DENİZ “sol” kenarında
Ve gül saçtık dört bir yana.
Vurulsak dağların doruklarında
Ölmedik işte ecelsiz,
Bir trafik kazasından daha güzeldi
Ölümün böylesi…
Söyleyin yoldaşlar,
Gül olur mu, dikensiz?
Devrim olur mu, DENİZ'siz?
Salih DURMUŞ
Güzel dizelerin içinde deniz/de yüzdü/m
teşekkürlerkutlarım yoldaş...