HOŞÇA/KAL YILDÖNÜMLERİsevme yetisiydi ellerindeki toz-duman... sanki özlem kokusuydu bitişlerin... belki boşa değildi bunca yaktığım ağıt ve zaman... bitişik iki kelime ve bir nokta kapısında sanırsın asılı iman... bakışlarının obruğuna tutulu tek parmak koca bir yürekti oysa benimkisi... ayaklarımın kırık bastığı semaya yarım kadeh şimdi ruh serpintisi... küf kokuyor tenime düşen kar kor değilde kül mü yoksa... yoksa gidişindeki köz mü bu düşen beyaz pullar niye sıcak... niye kuru... yanlış mı kavradım yağan beyazın soğuk ve ıslak olduğunu... neyin karası gök gözlerindeki ecel... kanatlarının acelesinde pençesinde dudaklarının nedir bu aşikar ezel... gökkuşağı kovalamak ufku boyamak dururken beyaza saçlarının kızılında yaşatmak dururken sevdayı ufuk denen kervanı ta’rumar kılmakta nerden çıktı?.. gücüme gidiyor!.. kalan ömrüme sinen hüzün... ağırlaşan yerkürenin anoson kokulu kemik yığınları... zoruma gidiyor sevgili!... yürekte yüzen adaların, "hoşça/kal." yıldönümleri... |
ama çaresiz bir çırpınışın kurgusuz çığlığnadır artık an!
tebrikler...