QINAMASIN BİZİ QOY ELLƏR, BULAQ
(deyişmə)

Elbəyi: Bəxtəvər yaradıb Yaradan səni,
Alıblar dövrəyə gözəllər, bulaq.
Gələcəm üstünə hər gün, hər saat,
Bilmirdim yerini əzəllər, bulaq.

Bulaq: Çoxdan gəlməliydin mənim üstümə,
Xəbərsiz olmusan, neyləsin bulaq?
Qızlar, bir çəkilin doyunca içsin,
Ürəyi sevgidən alışan qonaq.

Elbəyi: Coşub ürəklərdə suyun çağlayıb,
Eşq oduyla könülləri dağlayıb.
Qız-gəlinlər dəstə-dəstə bağlayıb,
Üstünə gül-çiçək düzəllər, bulaq.

Bulaq: Gözlərin aramla axtarır, gəzir,
Həsrət daşa dönüb qəlbini əzir.
Burda həyacandan bir gözəl əsir,
Utancdan nar kimi qızarıb yanaq.

Elbəyi: Bir desən həsrətdən amansız nə var,
Qəlbimdə hicranı gəlib boğa yar.
Mən desəm inciyər o biri qızlar,
Durna gözlərini süzəllər, bulaq.

Bulaq: Dayansın sularım, qoy axsın şərbət,
İlahi həyatda eyləsin xoşbəxt.
O biri qızlar da razıdır əlbət,
Bax elə burdaca bir düyün quraq.

Elbəyi: Sevgili dünyamın oldun pənahı,
Elbəyinin piri, ziyarətgahı.
Elçimi göndərim, gözlə sabahı,
Qınamasın bizi qoy ellər, bulaq.

Elbəyi Cəlaloğlu