unuttuk komşumuz Nezihe ablayı
en son hangi şehirde merhaba dedi bir çocuk
Nezihe ablanın kucağında
unuttuk…
şimdilerde hızlı tüketilen erken seviler yaşıyoruz
anlamı yok fotoğrafların, misafir terlikleri ayıp
kaç zaman olmuş konmuyor bir posta güvercini kapımıza
başkalaştık...
çalan gramofondan yayılan müzik, sarkaçlı bir saatte sallanıp duruyor
aldırmıyoruz…
aşk nameleri sayıyoruz yayık sesimizden çıkan makamsızlığı
hep bir ağızda gevelenen sözlere susuyorsam, bildiklerime sayın
global bir saksıda çürüyoruz, güneşsiz
ucube bir yaratık gibi düşlerimiz
ama ne güzeldir bir bilseler ney nefesi
hala hasretseniz sizde nazenin gülüşlere
bakışalım…
son demleridir aşkın
hırkasını giyelim usul dervişin gözlerinde arınmışlığın
kaldıralım dikenli tekerki, kuşlar konacak yer bulur nasılsa
direnelim…
sırça köksünde aşkın
pazen bir sıcaklıkla
yaşayalım…
bir dost selamında.




Kubilay Yıldız