Bertolt Brecht / Arturo Ui’nin Önlenebilir Yükselişi

sahne I / ve uzanır yere ernesto

birbirine benzerken her aşk
bize düşen yalnızlıktır anca
tepeden tırnağa bahara kesmiştir şehir
uzaktan silah sesleri işitilir
bam! bam!
arturo ui’nin yükselişidir söz konusu olan
turuncular içinde kırmızı-siyah ve belki biraz beyaz
kart zampara seni
kötü silahşör
berbat gangster
cicero manavları
karnabaharlar
güzel ülkem benim
kan içinde her yer
bam! bam!
nasıl açığa vurulur ki bir aşk
tanrım sen yardım et
oysa önlenilebilirdir yükselişi arturo’nun
fakat uzanır yere ernesto roma
bam! bam!
ihanet arturo’nun kan kardeşidir
haberler vermeye devam etmektedir ted
‘oyların yüzde doksan sekizini aldı’
oynanan çift perdelik bir trajedidir
göz ucuyla baktığın yerde
belki göz ucuyla seni seyretmektedir
iyi de nasıl açığa vurulur ki bir aşk
ernesto gibi belki
sadece ölerek…

sahne II / ölü ve gururluydu

uğradı ernesto bir gece vakti çok sevdiği arkadaşının ihanetine
uzandı boylu boyunca yere
ikinci perdenin bilmem kaçıncı sahnesiydi
kana bulandı kirli eller
bam! bam!
ernesto ölü ve gururluydu
kozasından çıkmak isterken bir aşk
şehir tepeden tırnağa bahara kesiyordu

sahne III / korkak

suçlu ve hain
her şeyi korktuğu için yaptı
arada tek koltukluk mesafe vardı
biliyordum
silah seslerinden ürküyordu
bam! bam!
arada bir gülümsüyordu
arturo yürüme ve konuşma dersleri alırken mesela
ya da rıhtım gülü yalanlar sıralarken mahkemede
ben susuyordum sadece
gülümsediğini hissediyordum
ernesto sağdı henüz
dogsborough vasiyetnamesini yazıyordu
sıkılmıştı sanki
aklımda bin bir ihtimal vardı
onu kucaklayıp kenti terk edebilirdim belki
ama…

sahne IV / büyük arturo

ve işleri büyütmeye karar verdi karnabahar tröstü
ve işleri büyütmeye karar verdi arturo
artık sadece chicago yetmiyordu
gözlerim gözlerini arıyordu
fakat karanlıktı her yer
siyahtı
hayal edebildim sadece
bir yudum kahverengiydi gözleri
bam! bam!
gözlerimi arıyordu

sahne V / yıllar ve yıllar

ve yıllar ve yıllar girdi araya
unuttum her şeyi
bir şeyler akıp geçmişti belki
bir şeyler yıkıp geçmiş
bam! bam!
buruk bir tadı vardı aşkın
anımsayabildiğim tek şeydi

sahne VI / ve son

hadi şimdi tatlı uykular çocuklar
biz burada
bu saatte
bu kadar uzaktayken böyle
ölümü bekliyor olmalı arturo ui
bam! bam!
chicago’da bir otelde