Gece Yürüyüşü
vaktidir indirin bulutları gökten dedim
tarifi imkânsız düşleri nihayet gördüm değişti insan değişti şehir ben de değiştim sana düşlerin doğusundan sana yaşamın dokusundan sana gözümün buğusundan üç inanç üç umut üç iklim biriktirdim kocaman bir aydı gökte -dolunaydı- yakamozladı suları güneşin ismi geçti bir tek cismine henüz vardı bir büyüydü bu bir ilkti sonun doğurduğu karanlıktan beter karanlıktı içimizde ölüm içimizde yaşam içimizde sevda korkusu kuruldu bağdaşlar türküler söylendi özlem bilendi seni gördüm kulaklarımla her saniye her an gece yürüyüşüydü sesin durmadım durmadım yürüdüm gece inandığında mucize süt beyazı gölgeler arasında karanlıkta ihanetin küflü rahiyasıyla yekpare çok çoğul seslerdi kâh çok çoğul yüzler adanan kutsanmış çoğunluğun aleladeliğine bir avuç inanç törpüsü bir avuç insan ölüsü dedim inanmak gerek gene de inanmak göğün koyusuna suyun yakamozuna inanmak rüzgârın uğultusuna gecenin şefkatine yeni değil çünkü asırlardır esirdir sahte ömürler sahte sevgilere durmadım durmadan yürüdüm gecende durmadım duyumsayınca yüzünü gözlerimle yaşam elleri kalbimizde umuttan bir mucize açın kafesini göğün dedin açın göğü göğsüme doldurmaya geldim iki kere yineledin ikisinde de yenildin yenildikçe direndin som inançtandı direncin doğdu gökyüzünde umut güneş niyetine sustuk biz sustukça esneyip uzadı gece iklimler ekledim iklimlerine sıcacıktı ilki ikincisi soğukça tuz bastık şefkatle kanayan yaralarımıza sağaldık güçlendik canımız acıdıkça yürüdüm gecende durmadan yürüdüm oradaydın oradaydım ama yoktun yoktum üşüdüm kâh halimi hayaline bürüdüm asırlar geçti saniyelerce sen gülümsedin dönüştü insan dönüştü dünya ben dönüştüm bin kabuk değiştirdim tek gecende bin deri ağır korkuluydu içim ağrımca yalnız öldü ölmüş ölecek kadardı umarsız bin kitap yaktım tek gecende bin şiir incindi bedenim incindi tin kalbi otayan anne kokusuydu sesin durmadım durmadım yürüdüm gece düşlediğinde mucize bir ilkti bu bir büyüydü sonun doğurduğu yürüdüm gecende durmadan yürüdüm diri sandılar ölüydüm seni sözcüklerin nefesiyle seni uzakların özlemiyle seni yılların ölü elleriyle çektim içime harf harf yudum yudum hece hece saniyeler geçti asırlara gebe sen gülümsedin dirildi insan dirildi evren ben dirildim yürüdüm geceydi yürüdüm gözlerince umut gözlerince gece durdum anneydi sesin durdum yokluğun ölüm varlığın mucize… |
ne güzel geldi şiir.
ne güzel yürüdüm ben de şiirle.
işte böyle okuyup yazma hissini artırıyorsa şiir daha ne ister kalem tutan el.
teşekkürler sevgili Şenol.