Yalnız seni sevenleri sevmek sevgi değil, değiş tokuştur. CENAP ŞAHABETTİN
Paylaş
KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
Babil’de Dil
Utopia
5,0 / 20 kişi ·19 beğenme · 9 yorum · 2914 okunma
Okuduğunuz şiir 18.11.2011 tarihinde günün şiiri olarak seçilmiştir.
Babil’de Dil
uyanıyordum sonra
çocuktum gökyüzü eflatuna kesiyordu simsiyah güzelim kısraklar vardı gülümseyen gül yüzünde ve uzun tatlı namlularıyla fildişinden minyatür tüfekler içimi kemiriyordu gül yüzünden kopan güleç mermiler öyle hoş öyle naifti ki yaklaşan ayak sesleri biliyordum hiçbir savaş ürkütemezdi bizi uyanıyordum sonra çocuktum çerçevesine sığmayan resimler ve eflatun bir gökyüzü tamamlıyordu eriyen saatlerin sonsuzluğunu ellerinde renkli bir düş ellerinde iç içe geçmiş onlarca yazgı ve ellerinde baygın ellerinde efsunlu ellerinde esrik bir bahar kokusu vardı sarıyordu babil’de yangından arda kalanları ve savaş bıkmadan ve savaş usanmadan ve savaş soluk bile almadan bir tanem yaklaşıyordu uyanıyordum sonra çocuktum içimde kanımda dolaştıkça kırmızıya kesen karıncalar içimde küçücük lacivert böcekler ve içimde güleç yüzlü sevimli mermiler vardı vuruyordu babil’de savaştan sağ çıkanları öyle güzel öyle eşsizdi ki yaklaşan ölümün gölgesi anlıyordum hiçbir kıyamet korkutamazdı bizi uyanıyordum sonra çocuktum babil’de dil dilleri doğuruyordu çığlıkları duyuyordum bir tek kimsecikler yoktu ve savaş bir tanem yılmadan yorulmadan ve dahi soluk bile almadan yaklaşıyordu dillerinde kör bir nefret dillerinde mahkûm bir öfke ve dillerinde suskun ve dillerinde yoz ve dillerinde acı verici bir yanılgı vardı yükseliyordu babil’de yükseğe daha yükseğe ve en yükseğe doğru uyanıyordum sonra çocuktum ben tırmandıkça uzuyordu kule derinlerinden bir keman sesi derinlerinden bir yalnızlık ezgisi sızıyordu müziği duyuyordum bir tek kimsecikler yoktu ayrılıyordu babil’de diller ve ayrılık bir tanem savaşı savaşı ve savaşı çoğaltıyordu uyanıyordum sonra çocuktum gökyüzüne benziyordun eflatundun gül yüzlü kısrakların vardı simsiyah ve fildişinden minyatür tüfeklerin tatlı uzun namlularındaydı ölüm soluk soluğaydı savaş yaklaşıyordu kemirirken içimi gül yüzlü güleç mermiler tırmandıkça eflatuna kesen bir kule ve çerçevesinden taşmış resimler tamamlıyordu zamanın tekdüze sonsuzluğunu ama öyle hoş öyle naifti ki evren görüyordum yok edemezdi bizi hiçbir ten uyanıyordum sonra bir çocuk uykusuydu çünkü uykum ve ben bir tanem babil’de bir kulede göğsümde senden yadigâr mermilerle tanrıyı arıyordum uyanıyordum sonra bir çocuk uykusuydu çünkü uykum ve ben bir tanem babil’de bir kulede hissettikçe seni içimde tanrıyı buluyordum |
Şiiri Değerlendirin
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Babil’de Dil şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Yorumlar
Cevap Yaz
çatırdadı yüreğim hayranlığın yüklüğünden şaire ve şiirinden yana. tebrikler sevgiler.
Hilal Oğuz
9 Ocak 2015 Cuma 09:30:21
Saflığın temsilcisi olan o duyguyu taşımayı bıraktığımızda başlıyor yüreğin küf dolu sancıları...
Çocukluk diyorum efendim, hiç eksilmesin içimizden.
Tebrik ve sevgi ile.
Çocukluk diyorum efendim, hiç eksilmesin içimizden.
Tebrik ve sevgi ile.
uyanıyordum sonra
çocuktum
babil’de dil dilleri doğuruyordu
çığlıkları duyuyordum bir tek
kimsecikler yoktu
ve savaş bir tanem
yılmadan
yorulmadan
ve dahi soluk bile almadan
yaklaşıyordu
dillerinde kör bir nefret
dillerinde mahkûm bir öfke
ve dillerinde suskun
ve dillerinde yoz
ve dillerinde acı verici bir yanılgı
vardı yükseliyordu babil’de yükseğe
daha yükseğe
ve en yükseğe doğru
Malesef ki böyle bir dünyada yaşıyoruz acı gözyaşı kan öfke kin...
Dünyanın adaleti bu mu acaba?
Neden kan yerine insanlık, öfke yerine sevgiyi savaş yerşine barış yok bu hayatta...
Zeytin dalı uzatmak bu kadar mı zor...
Saygı ile Tebrikler gün şiiri ve şairine
çocuktum
babil’de dil dilleri doğuruyordu
çığlıkları duyuyordum bir tek
kimsecikler yoktu
ve savaş bir tanem
yılmadan
yorulmadan
ve dahi soluk bile almadan
yaklaşıyordu
dillerinde kör bir nefret
dillerinde mahkûm bir öfke
ve dillerinde suskun
ve dillerinde yoz
ve dillerinde acı verici bir yanılgı
vardı yükseliyordu babil’de yükseğe
daha yükseğe
ve en yükseğe doğru
Malesef ki böyle bir dünyada yaşıyoruz acı gözyaşı kan öfke kin...
Dünyanın adaleti bu mu acaba?
Neden kan yerine insanlık, öfke yerine sevgiyi savaş yerşine barış yok bu hayatta...
Zeytin dalı uzatmak bu kadar mı zor...
Saygı ile Tebrikler gün şiiri ve şairine
babil'de kan,
güneşin taburesinden düşen kibele
aşkın gözyaşı
çocuk düşlerim vardı birde
.
güneşin taburesinden düşen kibele
aşkın gözyaşı
çocuk düşlerim vardı birde
.
Babil kuleleriyle yakın olmak isteyenler Tanrı'ya, bakabilselerdi ya bir aşkla nasıl yükseldiğine insanın.
Aşk daha çok inanmamızı sağlıyor işte Tanrı'ya. Belki de kule dediğimiz bir mertebedir kimbilir.
Çok güzeldi şiir. O tekrarlar basamaklar gibi yükseltti şiiri.
Kutlarım.
Sema Enci tarafından 11/18/2011 11:29:55 PM zamanında düzenlenmiştir.
UtopiaBeceremediler ama. Becerebilseydiler belki bambaşka olurdu her şey...
Aşksızlık dilden dilleri doğurdu, dilin çoğullaşması insanları ayırdı, insanların ayrılması ise savaşları doğurdu. Verilebilecek en büyük cezaydı.
ve kimsecikler yoktu yalnızlığımda,
mistik bir tat var şiirde,
kutlarım kaleminizi.
mistik bir tat var şiirde,
kutlarım kaleminizi.
Şiir Künye
Kayıt Tarihi
: 18.11.2011 23:02:58
Puan
: 100.0 / 20 kişi
Okunma Sayısı
: 2914
Yorum
: 9 yorum
Beğeni
: 19 kişi
Şiiri Beğenenler
Popüler Şiirleri
MENÜLER
YENİ ŞİİRLER
EDEBİYAT DEFTERİ
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.