Kara ŞafakVakti mahvediyor bu hikâye Dönüp durup düşünmek zorunda kalıyorum Ve gökyüzünde yıldızlar beliriyor Kuyruklarına astıkları tüm sanrılarla Deli oluyorum rüyalarım kapı aralıyor sabahlara Son zamanlarda ona uyanıyorum Ve her bir rüya anlamında Alnımda yazılı duran bu saklambaca Sobe diyor, yakalanıyorum çok geç olmadan Ne büyük bir veba Mahvediyor her şeyi ölüyorum yara bere içinde Ne kimse görüyor ne de anlatabiliyorum kendimi güncelere Nicedir elimin altında gezinen bu andaç Onu öldür diyor Kurtul bu şafak karartan sevdadan Unuttuğun dönemeçler hatrına Düz bir yol bul kendine Ve yeni bir hikâye düze düze Yetiş masallar içinde bıraktığın o kimsesizlik evine Birileri gelecek kurulacak o tahtadan tahta Ve bitecek sürdüğüm bu hüküm Yine benim olmayacaksın ve boynumda olmayacak yükün |
şiiri ciddiye almak ne kadar doğru
çok doğru çok
çünkü şiir, insana dair en arıtılmış hâlin izahıdır
teşekkürler