Susmuyor içimdeki isyanım
Sırtıma kambur gibi binmiş, dinmiyor acım
Korkum kimsesizlikten değil
Hıçkırıklarımı sadece kendim duymaktan
Ya tanımsız kalırsa sol yanımdaki sancım

Sorgularımda hüküm yiyen yüreğim
Kendi mahkememde harap oldu düşüncelerim
Zindana kapattığımsa vicdanım

Müebbette şu yaralı gönlüm
Ne bu günden haberdarım nede anılarımda dünüm


Soluksuz kalınca,
Bakarım aynadaki solmuş yüze
Neden bu karmaşa dedikçe
Suyu kurumuş nehir gibi takılı kalırım kurumuş nemsiz göze


Kahrediyorum susturulmalara
Karabasan gibi üzerime üzerime gelen ellere
Lâl edilen dilime
Ve
Ve
Kahrediyorum kelepçeli elime
Çizemiyorum tek bir çizgiyle
Kıramıyorum kalemi tek celsede
Bitiyorum her doğan günde

Her bitişin yeni başlangıcına
Yeniden düşman olmak
Birde zamanla yarışırken
Hayatın engellerini aşamamak
İşte en zoru bu ya
Yeniden doğamamak

s.ç