teninde çıkmazı oldu mu annemin
o sokağın başında davul kokardı evlerden ırak
çinko sesler bir Eylül dönencesi mızmız
sabıka vakti şimdi biraz tinsel sorgu

mavi sıvalı kelebeklerini uçururdu tavanından
kum saatlerinden habersiz bulutları parçalı
akşam oldu ya yine aynı hüzzam kırıtığı
iki kimyon derenin çatışkısı
yine ben küçük öykülerin ece bakışlısı
gözümü hangi halının şeridinde düşürdüm

söz hakkım meşru uçurtmalar sallandırılırken
göğün ilmekli iplerinden baş aşağı
bir balondu onaylanmamış
odacıklar perdesiz katarlar
kornişimden tutuyor içimdeki
sivrisinek vızıltısında cüsse

babam kadar bilirim bunu
bir tokadın çok seslidir şakıması
komşu evlere çatılara bacalara
kimin masalından sızdığı belirsiz duman
anlatıyor sıfır derecesinde sözü

o kiremidi kaldırmayın ne olur
ben yatıyorum altında
çatı bile bilmez bunu

el ilanımı taşıyor annem.