A- Ölümü ve çocuğu aşktan ayıramayanlar için - Perşembeleri dua etmem Ve akşam 7’leri... Çünkü soğuksa karanlık Sıcaksa aydınlık için dönenleri Kalbi üşüyen çocuklar Ve gözleri dolan kadınlar affetmez. Ben aslında Aşkı da böyle sandım (Ölüme ve çocuğa bulaşmadan Camı açtım Kendime baktım) Masmavi bir gülüş İstanbul Kendimize sıcak demli çaylar söylemiştik İşte O’ndan... Sonra çoğaldı Dipsiz bir acıda gözleriniz Ben size dokunduğumda Hep Aşk Düş’tü Teniniz... (Bir -Git-’ti, -Kal- oldu ömrüm.) Kal demeyi olmasa da - Az Kalsın - Ölmeyi Sımsıcak şehirlerde Buz gibi ağlayan kızlar bilir. Ya da bir çocuk... - Ölüme inan, aşktan kork - Anneni affetmiyorsan... (Anneni affetmiyorsan çocuklara küs. İçi kanayan bir yazdan Eylül’e susamış kadınlar bilir.) Ve aşık olduğum kadınlar bilsin diye: Size ufacık beyaz geldim Kendime kocaman siyah (Anlayan için kendime Kocaman bir ölüm demek Anlamayan içinden Öldürsün beni.) Yeni bir dil arayan - Sus - "A" Sonsuz bir sesti. Bağırdım. Sustunuz. Sesli bir harfin yaşamı kadar Aşıktım size. |