9
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1482
Okunma
bir şehir yıkılıyor
vahiy gibi kulağında o sesler
boşluğa açılıyor her sabah gözlerin
bir kar yangını vîranhânende
başkalarının hayatlarına daim değen
yaşam kuşu, kanat çırpmıyor sende
akışındaki kan yavaş
kurşun gibi ağır zaman
hangi nefes diriltir
şakağından vurulanı?
geç kaldın erken’de/n
yaşının boğduğu, bir karagül gözlerin
geçmiş zamanların gülüşü dondu dudaklarında
göğsüne batan ölüm
kayıyor derinlere doğru
soğumuş yaslandığın bedenler
bacandan tütmeyen dumanla
bitiyor umut son çığlıkta
her şey lâf-ü güzaf!...
ey ölüm!
yürektendir dileğim
hemen şimdi
beni de kalbine göm…
Hâdiye Kaptan
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şiirin sahibi
Cevap Yaz