Sakin gidiş
hangi sabahı kaldırsam altından çıkıyorsun
baksam aynaya yalnızlık beliriyor biliyorum hayat kısalıyor git gide ve hissedebiliyorum içindeki depremleri beni enkaz yığınları altında bırakan uzak bir geceyi yakın ediyorum aslında yürüyorum sadece ilmek, ilmek sevgiye son bir nefesin tadı da başka olmalı imleç koydum tarihlere başlangıç bitiş olmadığım sabahların mutluluğunu düşlüyorum sevinsin diye yarınlar çekiliyorum damarların boşluklarında hızla alıyorum kendi yükümü yükümsüzlüğünden fotoğraflarıma iliştiriyorum yaşlı günceleri biliyorum oda içimde kalacak bir özlem AsevimLİ |