-ayrılıklarda-

“Bir şair ayrılıkları yazmayacaksa tükürürüm onun şairliğine”

Bir akşamüstü vurulur saatler durur hayat, /yaralı kalbin susar. /Hikâyesi olur aşkın son nefesinde doğan.

Kaçarsın kanar içinde dolduramadığın zaman/saatler bellisizliğe kapılar açar, yorulur insan hamurun/ Kırık bir kolye, yıpranmış bir bilet, bir tutam saç/ yırtık bir gömlek, okunmuş bir kitap, yarım bir peçeteye yazılmış şiir/ içine sinmiş katran karası kir/ Ve hala gökyüzünde ay duruyorsa ışık hasreti örerken hatıraların mozaiğinde yaşamaya gayret etmek cesarettir./ Dünyanın ne dediğini umursamadan /güneşin her sabah doğacağını bilmek ve onu karşılamak için gözlerini açmak cesarettir/

Kızıl yolun sonunda körleştiğinde gökyüzü, /beklenir ışığın yeniden gelişi. / Aşk ancak öylesine sadık beklenirse aşk olur./

Gecenin en apansız anında sabaha doğru yaklaşırken şirazesi bozuk düzen, /sen siyah fonda kanı görmüş kâbusun en acıtıcı yerinde uyanmışsın/ o an sevdiğin aklında, ellerin titriyor, /ter kan içindesin dudakların kupkuru, /boğazında binlerce geç kalmış sözün düğüm düğüm duruşu./ İrkilip tüm bedeninle kalktığın gibi atıyorsun dışarı kendini, /nerede, ne kadar uzaklıkta kimle ve ne halde olduğuna bakmaksızın sevgilinin yanına gidebiliyor musun?/ Ve karşısına çıkıp her şeye rağmen sevdiğini söyleyebiliyor musun, /avazın çıktığı kadar yüzüne yüzüne anlatabiliyor musun onsuz yaşayamadığını bu cesarettir./ Ve sonra beklentisiz geldiğin gibi dönerken yüzünde mutluluğun sebeplendiği /küçük gülümse duruyorsa cesarettir./

Hırsın ve azmin elde edemeyeceği tek şey/ bir sevgilinin düşleriyle beslediği ve kırmadan incitmeden safça büyüttüğü umuttur./ Adı; sevgidir. /Yoksunluğu ayrılıktır./

Kulaklarını dişiliğin yırtan hırsıyla tırmalayan,/ çatal dilli zehirli sözleri duyarsın,/ hayatının anlamsızlığına sığınan hırpalanmış tenine depremler gibi yük bindiren/ ezdikçe ezen şiddet vururken./Sırtına denk gelen, ihanet dillendiren kırbacın vuruluşu /ve sonrasında yüreğinin çok derinlerine ölüm ölüm ekilirken azap,/ yaslı günleri giyinip iliklerine işlemiş matemine yeni cepheler açmışken sevda/ ve ayrılığın yükü yüklenmişken sana hiç sorgulamadan “ af ettim” diyebilmek cesarettir. /Beklemeden dalganın geri dönüşünü denize bırakmaktır gözyaşını,/ dalıp gittiğin sadelikte boğulmayı kabul etmek cesarettir./

AsevimLİ

Not: Sevgi -sevdalarda- ne kadar cesaret ister oda yarın...