Ben yazdım kaderi
Yüzümün kıvrımlarında
gizlediğim kırıklar gölgesidir avuçlarından sızan ayrılığın mutluluk terk edilmiş bahar yağmurlar birde gözlerim çocuksu özlemleri emiyor gökyüzünden mavi yorgun renkler birikiyor karmakarışık dualar duldasına acı kanattığım dudaklar bildik hüzün maskesi aynalara biriken yas… sahte güneşe açılırken gözleri denizin sesinde susuyor esmer tenli çocuk kokusunu alıyor teninin gecenin şarkısında güvercinler uçuyor seni bıraktım orada seni bulduğum yerde yollar uzadı eğri büğrü yollar uzadı ya nefretle döşeli kollar bağlandım soluksuz hep orada kaldım kahraman oldum alnının orta yerinden vurulmuş buzdan heykel gibi soğuk kaskatı kendi yalnızlığına giden ellerindi ellerde biten içimdeki asi kent soytarı yüzlü hiddet neden şiir yazdım kalemden yansıma saydın boğulacaktı içimde İstanbul ezgilerim kan sevgimde şiddet |
ve ışığın saçlarına düşecek karanlık
acıdan öte öfkeler birikecek
avuç içilerinde
biraz ıslak
biraz toprak kokan nefesler sızacak
haftanın orta yerine
sağımdan soluma vuruyor keşkelerim
keşke
tebriklerimle şair...