SenSen ölebildiğin kadar bensin Ben yaşadığım kadar sensizim Yine kimsesizim. II Ömür bir vaktin kıskacında Ve tüm alaturka makamlarla Hariçten çalıyor… Saat çalıyor. Vakit geldi, ben ölmeliyim şimdi Ki sen olduğun kadar ben olayım Ben yaşadığım kadar ömrümde solayım Gül kurutayım Ve renklerini unutayım… III Her bülbül için bir gül diktim Başka gülleri ise dedim ya biriktirdim Soldurdum Kuruttum Renklerini unuttum Öldürdüm yani, canlarını su geçmez boğazımda tuttum Sen ölebildiğin kadar bensin Ben ise hala ölmekteyim Makamlar değiştiriyor ve ömrümden gülleri eksiltmekteyim Her bülbül için yeni şarkılar besteledim Ötmeyecekler artık aheste aheste Kök salmış bir kimsesizlik toprakta Ve lahiyasız, sözsüz, yalnız |
Sen ölebildiğin kadar bensin
Ben yaşadığım kadar sensizim
Yine kimsesizim
Çok beğendim kutlarım nefis bir şiir